Նկարագրություն
«Լռեցված ճիչի արձագանք», լուսանկարի հեղինակ՝ Արամ Խալաֆյան
Լուսանկար, թվային մշակման տեխնիկա, Photoshop և ֆայն-արտ տպագրություն՝ հեղինակ՝ Արամզես (Արամ Խալափյան)։
Այս աշխատանքը մեկնաբանություն է ուժի, անտեսանելիության և ժառանգական համակարգերի լուռ դաժանության վերաբերյալ։ Այն խոսում է ոչ թե գործողության, այլ բացակայության միջոցով՝ ձայնի, արդարության և ճանաչման բացակայության։ Երբևէ հնարավոր է եղել ճիչ, բայց այն դարձել է արձագանք, որը երբեք չի լսվել։
Այն արտացոլում է աշխարհը՝ ինչպես որ եղել է, այնպես էլ՝ ինչպիսին հիմա է, որտեղ ճնշումը շարունակվում է ժամանակի միջով։ Ցավի և անտարբերության միջև լարվածությունն այս ստեղծագործության առանցքում է։ Կնոջ կերպարը՝ պատված վարագույրով և զրկված ինքնությունից, ներկայացնում է անհաշվելի անհատների, որոնք դարձել են անանուն այն համակարգերի կողմից, որոնք կառուցված են լռության վրա։ Նրա դիմաց կանգնած է երեխա՝ քանդակված կարմիր գույնով. ոչ թե անմեղ, այլ՝ ժառանգական արտոնության խորհրդանիշ։ Այս կերպարը չի կիսում ցավը, անտարբեր է հետևանքների նկատմամբ և կույր է իր ներքևում գտնվողների հանդեպ։
Հեռվում հազիվ տեսանելի խաչ է պատկերված։ Նրա նշանակությունն անորոշ է։ Արդյոք այն հույսի խորհրդանիշ է, դատողության ակնարկ, թե՞ մոռացված ու խախտված խոստումների մեղմ արձագանք։ Նրա ներկայությունը հրավիրում է խորհելու։ Կրոնը, թեև հաճախ հանդիսանում է մխիթարության աղբյուր, կարող է նաև պահանջել հնազանդություն և քաջալերել տառապանք՝ փրկության անունից։
«Լռեցված ճիչի արձագանքը» ոչ միայն մեկնաբանություն է, այլ նաև առերեսում և քննադատություն այն աշխարհի հանդեպ, որում ապրում ենք։ Այն խոսում է այն բռնության ու ագահության մասին, որոնք պահպանում են մեր իրականությունը։ Այն չի առաջարկում լուծում։ Այն մնում է բաց ու անհանգստացնող։ Այս գործը չի պահանջում, որ այն հասկանան։ Այն պահանջում է՝ զգալ։ Եվ թույլ է տալիս դիտողին արձագանքել։
